Het Wandelmeentkoor

Zingen is iets wat veel bewoners van de Wandelmeent graag deden. In de beginjaren van de Wandelmeent werd er voor het eerst een koor opgericht. Iedereen die zingen leuk vond deed mee, ook kinderen. Een half uurtje op een vaste avond in de week net vóór de avondkoffiebel. De zangbundels zijn er nog!

Begin jaren tachtig was er wederom een aantal mensen (onder andere Lenian, Aart, Bob, Rolf, Kees en Margriet) dat het leuk vond om samen te zingen. Het Wandelmeentkoor werd (her)opgericht en onder leiding van Lenian werd er door een vrij grote groep straatbewoners wekelijks op de woensdagavond vol overgave gezongen in het Luye Gat. Het repertoire bestond voornamelijk uit meerstemmige klassieke liederen welke met veel toewijding en enthousiasme werden ingestudeerd. De groep was dan ook vrijwel iedere keer compleet. Er werd heel hard geoefend om in de maat en zuiver te zingen, wat niet voor iedereen even gemakkelijk was. Het koor heeft eenmalig een concert gegeven.

Dit Wandelmeentkoor was helaas een kort leven beschoren. Vanwege persoonlijke redenen hield Lenian er na een seizoen mee op. Iedereen vond dit heel jammer. Een aantal mensen vond het echter zo leuk om te zingen dat ze zich toen bij andere koren hebben aangesloten.

Ter ere van het 2^e lustrum (1987) werd er een jubileumkoor en –orkest opgericht. Lenian was ook hier de dirigent. Een speciaal door de bewoners componeerde tekst – op muziek gezet door Rieks Veenker – werd op het jubileumfeest ten gehore gebracht. Er is van deze uitvoering nog een cassettebandje bewaard gebleven. Het refrein van het jubileumlied luidde:

Centraal Wonen, centraal wonen
het is gewoon te gek,
al die maffe combinaties
en mensen die ik hier ontdek.
Dat is de buurvrouw, de buurman,
die heeft een lintje verdiend!
Dat is de buurvrouw, de buurman:
een goeie buur is beter van een verre vriend!

Begin jaren negentig vond er een revival plaats. Het Wandelmeentkoor werd nieuw leven in geblazen. Ditmaal werd er onder leiding van George gezongen. De groep bestond toen uit acht mensen. Omdat ze vonden dat er een aantal goede stemmen in de straat waren, stond er toen ook een wat moeilijker repertoire op het programma. Het regelmatig bij elkaar komen met zoveel mensen om te repeteren bleek toch heel lastig te realiseren te zijn, zodat ook dit koor maar kort heeft bestaan.