Historie
Het begon met een oproep in de krant. Lies van den Donk-Dooremaal uit Nijmegen schreef in juli 1969: “wie ontwerpt een wooneenheid met een centrale keuken, een eetzaal, een wasserij, een kindercrèche, studieruimte, gezamenlijk te gebruiken logeerkamers, en daarboven of daaromheen eigen kleine wooneenheden voor elk gezin: een woonkamer, wat slaapkamers, een piepklein keukentje, een douche en een toilet?”
Het eindresultaat werd ietwat anders dan Lies in haar oproep beschreef, maar wel een vorm van gemeenschappelijk wonen: Centraal Wonen Hilversum. Vóór de eerste bewoners hun huizen hier betraden was een lange weg vol hobbels en drempels afgelegd. Een half jaar na Lies’ oproep in de krant startte de CW-groep Midden-Nederland met 3 uitgangspunten:
– woningbouw in de sociale sector, toegankelijk voor alle inkomens.
– een complex van 50 woningen met gemeenschappelijke ruimtes.
– de bewoners bepalen de vorm van gemeenschappelijk wonen.
Deze startgroep richtte in mei 1972 de Stichting Centraal Wonen op en werd na een wervingscampagne in december 1973 fors uitgebreid. Na veel problemen van o.a. financiële aard toonde architectenburo Leo de Jonge zich bereid een projectontwerp te maken op basis van “geen uitvoering, geen betaling”.
Het ontwerp van Leo de Jonge werd geaccepteerd door de Stichting Woningcorporatie het Gooi en Omstreken. In het kader van de experimentele woningbouw werd door het toenmalige ministerie van CRM subsidie verleend.
De groep aankomende bewoners boog zich ondertussen onder leiding van een procesbegeleider over het groepsproces. Het waren hectische tijden waarin gezocht werd naar het realiseren van persoonlijke en groepswensen, zowel praktisch als sociaal/emotioneel.
Uiteindelijk was het zover: In februari 1977 werden de eerste woningen en de centrale ontmoetingsruimte in gebruik genomen.
Het uitgebreide verhaal over deze periode vind je bij De oprichting.